Ποιά είναι άραγε η αιτία των τόσων αποτυχημένων γάμων στις μέρες μας ;Τα διαζύγια αλλά και οι κρυφές «παράνομες» σχέσεις θέτουν ένα νέο επίπεδο ανάλυσης για το ζήτημα των ανθρώπινων σχέσεων. Ο ολοένα και αυξανόμενος αριθμός των χωρισμών σηματοδοτεί την εποχή όπου οι άνθρωποι δεν μπορούν να συμβιώσουν και να συζήσουν. Αδυνατούν να διαχειριστούν, από κοινού, καταστάσεις, δεν μπορούν να συνεννοηθούν για την διαπαιδαγώγηση ενός παιδιού ή απλούστερα δεν θέλουν να «έχουν κάποιον πάνω από το κεφάλι τους».

Πώς μπορούν να εξηγηθούν όλα τα παραπάνω; Μήπως η «κρίση των διαζυγίων» είναι άλλη μία κρίση, λογικό επακόλουθο της οικονομικής κρίσης που διέπει όλο τον κόσμο; Ή μήπως η αιτία είναι κάτι ανώτερο των οικονομικών, όπως για παράδειγμα μία τάση των ανθρώπων για εξουσία;

Κάθε σχέση μεταξύ δύο ατόμων επιφέρει αλλαγές και μεταβολές στη συμπεριφορά τους. Αυτό που παρατηρείται ωστόσο πολύ συχνά είναι οι πιέσεις που ασκούν κάποια άτομα να αλλάξουν συμπεριφορές των συντρόφων τους . Έχοντας αποκτήσει άνεση και εξοικείωση μέσα στη σχέση, η κάθε πλευρά συνήθως η ισχυρότερη (από διάφορες απόψεις, είτε οικονομική είτε λόγω κοινωνικής θέσης, είτε λόγω εργασίας ) προσπαθεί να προσαρμόσει τον σύντροφο στα δικά της δεδομένα.

Αυτή ήταν μία απλή περιγραφή μιας συχνής ατομικιστικής  στάσης  που οδηγεί  πολλά  ζευγάρια σε διαζύγιο.

Γιατί όμως να επιμένει ένα άτομο να προσαρμόσει τον σύντροφό του στα δικά του «θέλω?»

Στο μυαλό κάθε ανθρώπου, ανεξαρτήτως φύλου, συνήθως υπάρχει ένα πρότυπο συντρόφου. 

Κατά την επιλογή μίας ή ενός συντρόφου, ξεκινά μία λειτουργία ανεύρεσης στον άλλο τα χαρακτηριστικά τα οποία έχουν διαμορφωθεί ήδη από πριν ως πρότυπο. Επιλέγεται λοιπόν ό, τι κοντινότερο στη φανταστική εικόνα συντρόφου. Αυτό οδηγεί στην προσπάθεια αλλαγής όσων χαρακτηριστικών του συντρόφου δεν υπήρχαν στην αρχική του εικόνα. Στην αρχή πάντοτε, λόγω ντροπής, μέσα σε μία σχέση, κάθε πλευρά δεν δείχνει τον πραγματικό εαυτό της, κρύβοντας κάποια χαρακτηριστικά τα οποία θεωρεί ότι δεν θα άρεσαν στον σύντροφο. Με την πάροδο του χρόνου, όμως, ο αυθεντικός εαυτός έρχεται στην επιφάνεια, αποκαλύπτοντας ολοένα και περισσότερα χαρακτηριστικά τα οποία προσπαθεί να μεταβάλει ο σύντροφος.

Πολλές άλλες θεωρίες μπορούν να ειπωθούν, αλλά η θεωρία της προσπάθειας για μεταβολή του άλλου στα δεδομένα του ενός  -λόγω της φανταστικής εικόνας-  που υπάρχει υποσυνείδητα, είναι η ισχυρότερη. Το κάθε φανταστικό πρότυπο συνδέεται με την κοινωνία. Η κοινωνία περνά τα δικά της πρότυπα αντρών και γυναικών ανάλογα με την εποχή και με την ηθική που θέλει να περάσει. Χωρίς να το καταλαβαίνουν  οι άνθρωποι με διάφορες τεχνικές  πρότυπα εισέρχονται στο υποσυνείδητο των ανθρώπων αναπαράγοντας την προσπάθεια μεταβολής των συντρόφων. Στην εποχή της πληροφορίας και του διαδικτύου δεν είναι δύσκολο να εισέλθουν εικόνες «τέλειων» γυναικών και αντρών στο μυαλό των ανθρώπων.

Η μόδα είναι συνυφασμένη με την κοινωνία καθώς η τελευταία την αναπαράγει και την καθοδηγεί ώστε να διέπει το μυαλό των ανθρώπων.

Με αυτό τον τρόπο, όσοι αναζητούν έναν σύντροφο, αναζητούν υποσυνείδητα το πρότυπο που τους έχει περαστεί στο μυαλό. Στη συνέχεια, βρίσκουν κάτι παραπλήσιο και προσπαθούν να το αλλάξουν και να μοιάζει περισσότερο σε αυτό το πρότυπο. Γι’ αυτό τον λόγο πολλοί θεωρητικοί έχουν σχολιάσει αρνητικά την τεχνολογία ότι σκοτώνει την αυθεντικότητα. Όσο τα «πρότυπα» βασιλεύουν στον κόσμο, οι άνθρωποι θα κυνηγούν ανάλογους χαρακτήρες και εμφανίσεις, θα πιέζουν τους συντρόφους τους να γίνουν όπως αυτοί τους φαντάζονται και τα διαζύγια θα βασιλεύουν.  Τελικά, η αλλαγή μέσα σε μία σχέση οδηγεί προς το καλό επειδή φαινομενικά μέσω αυτής μειώνονται οι καυγάδες ή μήπως μειώνονται οι καυγάδες αφού ο ένας αρχίζει να μοιάζει περισσότερο με το φανταστικό αντικείμενο που επιθυμεί ο άλλος;

Οι χωρισμοί και τα διαζύγια θα συνεχίσουν να αυξάνονται αν δεν εξασθενήσει  η εγωκεντρική διάσταση στην δυναμική των σχέσεων. Η επιτυχία μιας σχέσης πηγάζει από την λειτουργική προσωπική ανάλυση του καθενός. Μόνο όταν νιώθουμε προσωπική ισορροπία είμαστε σε θέση να χτίσουμε από κοινού και την συντροφική ισορροπία…